Хуршид Даврон. «Она тилим» (видео)

Ана тілінің проблемасы Өзбекстанда да бар. Өз-ағаңдар да өз тілдерінің барынша кең дәурен сүруіне ділгер. Мұны Өзбекстанның халық жазушысы, ақын Хуршид Давронның мына өлеңі де байқатады.

Хуршид Даврон 1952 жылы Самарқандта туған. Ислам суфизмінің нақшбандия ілімінің өте зор білгірі, ғұлама ғалым, ірі теолог Мағзұм Ағзамның тікелей ұрпағы. Өлеңдері әлем халықтарының 11 тіліне аударылған.

Келиб кетди неча дунёлар,

Кулди ҳаёт, йиғлади ўлим.

Сен деб қурбон бўлди боболар,

Улар кетди, сен қолдинг, тилим.

Беланчагинг узра Кошғарий

Куйлаб ўтди қадим навони

Ва навқирон япроқларингга

Дил қонини берди Навоий.

Самарқанддан Бобур кетаркан

Дилда бўғиб ҳасрат сасини,

Олиб кетди она юртидан,

Туркий тилим, биргина сени.

Машрабмас, сен осилдинг дорга,

Нодирамас, сенсан сўйилган

Ҳозиқнингмас, сенинг, эй тилим,

Бошинг айру, кўзинг ўйилган.

Аммо душман ўлдирган ботир

Тирилгандек яна қасосга,

Мангу борсан ва мангу қодир

Тўлдирмоққа ерни овозга.

Ватан учун бахш этиб жонни,

Кечиб олов, кириб дарёга,

Фарзандларинг тўккан ҳар қонни

Шимирдинг сен ўхшаб гиёҳга.

Она тилим, омон бўл мангу,

Сен борсан-ки мен ҳам ўлмайман,

Тилдан қолсам, сени Ойбекдай

Мен кўзларим билан сўйлайман.